Radość pisania. Możność utrwalania. Zemsta ręki śmiertelnej

PEN

Catherine Amy Dawson Scott, angielska pisarka, dramatopisarka i poetka, założyła w Londynie PEN Club w 1921 roku. Nazwa PEN Club pochodzi od pierwszych liter angielskich słów: poets, playwrights [poeci, dramatopisarze], essayists [eseiści], novelists [powieściopisarze], tworzących wyraz pen [pióro]. John Galsworthy, laureat literackiej nagrody Nobla z 1932 roku, został pierwszym przewodniczącym. Wśród członków stowarzyszenia znaleźli się m.in. George Bernard Shaw, Herbert George Wells oraz Joseph Conrad. W kolejnych latach przewodniczącymi PEN Clubu byli m.in. Alberto Moravia, Heinrich Böll, Arthur Miller i Mario Vargas Llosa.
PEN Club składa się z oddziałów lokalnych, które reprezentują swoich członków, a nie kraje. Członkostwo jest dostępne dla wszystkich wykwalifikowanych pisarzy, dziennikarzy, tłumaczy, historyków oraz innych osób zaangażowanych w dziedzinie literatury, niezależnie od narodowości, rasy czy religii. Aby zostać członkiem, wymaga się przestrzegania zasad zawartych w deklaracji ideowej Międzynarodowego PEN, zwanej Kartą.

Polski oddział PEN Clubu powstał 1924 roku z inicjatywy Stefana Żeromskiego.

Sylwetki wielkich polskich noblistów i noblistek w dziedzienie literatury

Henryk Sienkiewicz był pierwszym Polakiem, który otrzymał literackiego Nobla w 1905 roku za swoje najsłynniejsze dzieło "Quo vadis", wydane w 1896 roku. Laudacja na cześć Sienkiewicza, którą wygłosił Carl David af Wirsén, szwedzki poeta i krytyk literacki, sekretarz Akademii Szwedzkiej, podkreślała szerokie horyzonty badawcze i wyczucie historii pisarza. Wśród naukowców, którzy popierali kandydaturę Sienkiewicza, byli także znani historycy. W swoich utworach Sienkiewicz łączył żywioł historii z tematyką narodową i religijną, co czyniło jego dzieła spadkobiercami starej polskiej literatury.

Władysław Reymont został uhonorowany nagrodą Nobla w 1924 roku za swoją powieść "Chłopi", która została uznana za jedną z najbardziej wnikliwych i reporterskich opowieści o życiu chłopskim na przełomie XIX i XX wieku. Reymont, dzięki własnym doświadczeniom i obserwacjom, przedstawił w swoim dziele życie wiejskie, które było silnie związane z tradycyjnymi wartościami i zasadami wiejskiej wspólnoty.

W 1996 roku Wisława Szymborska zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za swoją poezję, która precyzyjnie i ironicznie ukazywała fragmenty ludzkiej rzeczywistości w kontekście historycznym i biologicznym.
W 2019 roku Olga Tokarczuk została ogłoszona laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za jej wyobraźnię narracyjną i pasję reprezentowania przekraczania granic jako formy życia. Szwedzka Akademia doceniła jej encyklopedyczną wiedzę i umiejętność przedstawiania różnych perspektyw i czasów w swoich dziełach literackich.

Kilka słów o pisaniu od najznamienitszych

U mnie jest blisko z serca do papieru. Agnieszka Osiecka "Rozmowy w tańcu"

Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej. Wisława Szymborska "Widok z ziarnkiem pisaku. 102 wiersze"

Pisarz powinien obserwować, obserwować i obserwować, a ocenę odłożyć na jak najpóźniej. Haruki Murakami "Ślepa wierzba i śpiąca kobieta"