Nie skreślajmy nikogo; bądźmy bardziej ludzcy

W homilii podczas mszy św. pontyfikalnej w katowickiej katedrze abp Galbas zwrócił uwagę na związek Bożego Narodzenia z Boskim Miłosierdziem. Zaznaczył, za teologiem H. Ursem von Balthasarem, że: "Bóg nie jest przede wszystkim potęgą absolutną, ale absolutnym miłosierdziem, a jego władza nie przejawia się w zachowaniu dla siebie tego, co do niego należy, ale przeciwnie – w porzuceniu tego".

"To właśnie jest szalone misterium miłosierdzia Boga: porzuca to, co mu się należy, porzuca swoją chwałę, porzuca +śliczne niebo+, jak śpiewamy w kolędzie, przychodzi do nas i przychodzi po nas, żeby z nami być i żeby nas do nieba wprowadzić. I to przychodzi do każdego i do wszystkich" - mówił metropolita.

"To, bracia i siostry, szczególnie dziś doceńmy i tym się szczególnie ucieszmy. Że Chrystus Pan przychodzi do wszystkich: świętych i do świątobliwych, do pobożnych i do porządnych, do modlących się i do uczęszczających, do tych, co są blisko i bardzo blisko" - wskazał.

"Ale przychodzi też do tych, co są znacznie dalej. Do niewierzących i niedowierzających, do rozwiedzionych, co się na nowo związali i do rodziców dzieci z in vitro, do par spod jednego dachu, do hetero, do trans i do homo, do alkoholików anonimowych i jawnych, do umęczonych szwindlami, do tych, co zdradzili i do tych, co zawiedli. Do mnie i do ciebie - przychodzi do wszystkich. Nikogo nie skreśla" - zaakcentował.

Zastrzegł, że Bóg nie mówi każdemu, że żyje dobrze, nie przyklepuje i nie aprobuje ludzkiego grzechu, ale też nie skreśla - czeka bowiem, aż się go zauważy i przyjmie. Wezwał jednocześnie do czerpania z tego Boskiego wzoru. "Bądźmy miłosierni jak Bóg Ojciec i jak Jezus Chrystus i jak Duch Święty" - zaapelował.

"Nie pogłębiajmy przepaści, nie okopujmy się w twierdzach, nie dzielmy się na swoich i nie swoich. Skoro mówimy tym samym językiem i skoro wszyscy chcemy dobra, czemu tak trudno się dogadać? Czemu zawsze muszą być jacyś my, którzy mają rację i jacyś oni, którzy jej nie mają? Czemu zawsze trzeba zaczynać od sprzątania po poprzedniej ekipie?" - zapytał.

"Szczycimy się tym, że Polska jest chrześcijańska od prawie tysiąca sześćdziesięciu lat. Ale przecież państwa się nie da ochrzcić, narodu się nie da ochrzcić. Ochrzcić można tylko człowieka. Obyśmy więc my, ludzie, którzy przyjęli chrzest, naprawdę nimi żyli i by on – przed partyjnymi celami – ustalał zasady naszego życia, tak osobistego, jak i społecznego" - sprecyzował.

"Tyle w nas pogaństwa, tyle dzikości, tyle wrzasku. Nad Wisłą wciąż wilk nie może zamieszkać wraz z barankiem, ani pantera z koźlęciem. Wciąż nie ma wspólnoty ponad różnicami i jedności ponad podziałami. A z jednej i drugiej strony są przecież chrześcijanie" - zobrazował hierarcha.

"Nie skreślajmy też nikogo w Kościele. Jeśli idziesz do Boga nieco inną drogą do niż ja, idź nią, ale i mnie pozwól iść moją, skoro pozwala na nią Kościół, który jest powszechny i synodalny" - wyjaśnił.

"Nie skreślajmy też nikogo w naszych rodzinach. To co, że twój syn nie myśli tak, jak ty! Jest twoim synem, nie twoim klonem. To co, że twoja córka wybrała inaczej, niż ty. Jest twoją córką, nie tobą" - tłumaczył abp Galbas.

"Nie skreślajmy nikogo. Przeciwnie: podnośmy! Tak mi się podoba definicja miłosierdzia od św. Jana Pawła II, z jego encykliki Dives in misericordia, że miłosierdzie to dowartościowywanie, podnoszenie w górę, to wydobywanie dobra spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku Piękne: miłosierdzie to dowartościowywanie, dodawanie innemu wartości, dodawanie znaczenia, to podnoszenie w górę. (…) Próbujmy tak samo" - zasugerował hierarcha.

Zacytował przy tym słowa Ryszarda Kapuścińskiego, że: "ostatecznie to świadczy za lub przeciw człowiekowi, czy dostrzega obok siebie innych i czy inni wokół niego podnoszą się, czy upadają". "To będzie świadczyło o nas, za nami lub przeciw nam: czy zobaczymy innych obok siebie i co się z nimi stanie pod naszym wpływem - urosną czy upadną" - stwierdził.

Podkreślił, że Bóg nie zabiera naszych życiowych trudności, nie spłaszcza piętrzących się problemów, nie uspokaja wiatru trudnych, przeciwnych zdarzeń, nie zabiera codziennego zmęczenia - jednak tym, którzy mu się powierzają, daję siłę, by - mimo trudności – szli dalej. "Ci, którzy go nie przyjmują, są słabsi, zdani jedynie na własne, ludzkie siły" - zastrzegł.

Przytoczył też ocenę Orygenesa, że "ludzie pozbawieni rozumu i uczuć zmieniają się w kamienie i drewno". "Tego życzę sobie i wam, kochani. Nie bądźmy ani drewniani ani kamienni - zaofiarujmy innym swoje człowieczeństwo, dajmy innym nasze ludzkie odruchy, ludzkie słowa, ludzkie uczucia" - zaapelował.

"Bądźmy bardziej ludzcy, nie tylko politycy, choć oni też. Ale my wszyscy, bądźmy bardziej ludzcy. Niech nasze życie będzie bardziej ludzkie, niech nasz świat będzie bardziej ludzki. Bo skoro Bóg stał się człowiekiem, to przecież warto być człowiekiem, warto być z człowiekiem i warto być ludzkim" - zakończył metropolita katowicki.(PAP)

Autor: Mateusz Babak

mtb/ mir/